- علیرضا عباسی (عَبْ با)
علیرضا (996- 1038 هجری قمری) . از مشاهیر خطاطان و خوش نویسان رسمی دربار شاه عباس کبیرو از نقاشان و هنرمندان عصر خود بود. آثار هنری او گران بها و در موزه های بزرگ اروپا یافت میشود. وی در انواع خط ثلث و نسخ و نستعلیق وقوف کامل داشت. و در نقاشی و طراحی و تذهیب کاری کم نظیر بود. وی اهل تبریزبود و در زمان شاه عباس اول به اصفهان رفت و مورد عنایات و توجه شاه عباس واقع گردید و نگاشتن بعضی از کتبیه های مساجد و عمارات بدو محول شد. و به نقاشی و تذهیب کاری کتاب خانه همایونی پرداخت. کتبیه های دربهای مسجد شاه و مسجد شیخ لطف الله و مسجد مقصود بیک به خطاوست. و اکنون غیر از کتبیه های معدود چیزی از او باقی نمانده است. وی شعر نیز میگفت و از اشعار اوست:
من خانه دل خراب کردم ز غمت
تو خانه نشین شدی و من خانه خراب.
(از ریحانه الادب و پیدایش خط و خطاطان ص 180)
من خانه دل خراب کردم ز غمت
تو خانه نشین شدی و من خانه خراب.
(از ریحانه الادب و پیدایش خط و خطاطان ص 180)